الهه دوران لیسانس یه کوله پشتی داشت.مارکشم monza بود و الهه به این موضوع خیلی افتخار میکرد.خلاصه ...

روی این کیفه مارکش با نخ نوشته شده بود که یه تیکه نخ از یکی از حروفش در رفته بود که اگه می کشیدیش تا آخر نخ کش میشد. این نخ بیچاره همیشه به من التماس می کرد که بکشکمش و خلاصش کنم ولی این الهه ی نامرد همیشه سربزنگاه میرسید و نمیذاشت.

خیلی دوست داشتم آخر یه روز اون نخو بکشم و به آرزوی قلبیم برسم ولی حیف که نشد....

الهه خانوم تو الان اون کیفه رو انداختی دور ولی این آرزو تا آخر عمر تو دلم موند و لکه ی بزرگی به اندازه اون نخ تو دلم تو قسمت مربوط به دوستیمون به جا گذاشت.